Banditskittens Over Bandit Nu Geweest Regenboogbrug Mijn mening Contact

Aladdin en Nasira September 2011 Op 26 september kwam mannetje thuis met twee rooie ukkepukjes van ongeveer 3 weken oud. Ze zaten nog onder de vervelende springbeestjes waar wij ook jeuk van konden krijgen, dus bleven ze de eerste dag op de slaapkamer waar wij niet mochten komen, de dag erna mochten ze gelukkig in de bensj, zodat wij allemaal naar ze konden kijken. Vrouwtje ging gelijk in de weer met flesjes geven aan de kleine hummeltjes. Ik hoorde ze soms piepen en vond dat niet leuk. Ook 's nachts moest ik uitkijken dat vrouwtje niet op me stapte als ik lekker op de trap lag te slapen, omdat ze dan ook de kleintjes een flesje gaf. Aladdin dronk wel uit het flesje, maar Nasira dronk alleen uit een spuitje. Vrouwtje hoefde niet eens op het spuitje te drukken, Nasira zoog zelf de melk eruit. Twee dagen later, op 28 september, wilden ze allebei niet poepen. Hoe vrouwtje en mannetje ook hun best deden met over hun buikjes wrijven, er kwamen alleen maar plasjes. Vrouwtje belde met het kattentehuis op 30 september en daar werd gezegd dat de kleintjes mee moesten naar een kattenprikker om te kunnen poepen. Aladdin en Nasira vonden het niet erg in het reismandje op de heenweg. Met het wachten, vonden ze het minder leuk, maar ze vonden het helemaal niet leuk toen er iets in hun buikje werd gespoten door hun poeperdje. Ze gingen toen heel hard piepen, miauwden ze later tegen mij en ook in de auto, omdat hun buikjes heel erg au deden. Toen de hele reismand vol met poep zat, kregen ze wel weer meer zin in aan lekkere kittenmelk en dronken ze daar heel veel van. Oktober 2011 Ze hoefden niet meer de hele tijd in de bensj te blijven en mochten ook soms met Robbie spelen op de bank. Om ervoor te zorgen dat ze niet weer geen poepjes meer deden, deed vrouwtje wat zonnebloemolie bij de melk en dat hielp gelukkig heel goed. Afgezien van de melk, kregen ze ook brokjes voor babykatjes, vanaf 2 oktober en daar aten ze wel wat van. Wij vonden allemaal die brokjes ook heel lekker, dus als de bensj open was, kropen wij erin om lekker van de brokjes te smikkelen. Was wel lief van ons, want ze kregen zelf zo'n bakje niet leeg en dan kregen ze tenminste weer verse brokjes. Vanaf kattendag [4 oktober] konden ze allebei zelf poepen en plassen, waar vrouwtje en mannetje heel blij mee waren. Plasjes kregen ze er wel goed uit, maar poepjes waren toch veel moeilijker. Robbie vonden ze ontzettend lief, als ze los rond liepen op de bank, gingen ze graag tegen hem aan liggen of met zijn staart spelen. Ook Robbie vond dat zelf heel gezellig, al hapte hij nog wel eens te hard, zodat zo'n kleintje ging piepen. Aladdin bleef vooral lekker op de bank rennen en springen, maar Nasira ging al vlot verder op ontdekkingstocht. Robbie had haar er, natuurlijk per ongeluk, een paar keer van de bank geduwd. Op de vloer ging er een hele nieuwe wereld voor Nasira open. Ze speelde druk met alles en Robbie vond het heel leuk dat ze zoveel bewoog. Mijn lieve Calimero begon ook steeds meer de kleintjes leuker te vinden en ook vooral Swatch vond de ukkepukjes grappig. Ik was zelf toen vooral met Swatch bezig, maar vond het wel leuk om te kijken naar de ontdekkende kleintjes. Ze waren allebei al een tijdje aan het niezen, dus vrouwtje vroeg zich af of het toch niet verstandig was om antiebiejotieka [antibiotica] te halen in het kattentehuis. Op 14 oktober haalde mannetje en vrouwtje de antiebiejotieka op. Aladdin en Nasira werden vaak door vrouwtje allebei op de grond gezet, zodat ze allebei veel speelruimte hadden. Ook al waren ze zo stoer aan het spelen, allebei dronken ze nog vooral uit het flesje en aten ze nog niet veel zelf. Nasira speelde lekker woest met iedereen, maar haar broertje leek iets slomer te reageren op alles. Op 15 oktober had mannetje er nog een filmpje van gemaakt dat ze allebei druk aan het spelen waren, maar de volgende avond wilde Aladdin niet meer uit het flesje drinken en vond ik hem wat saai. Vrouwtje vertrouwde het niet en ging hem eerst kittenmelk geven in een spuitje, elke 2 uur in de avond en nacht, maar de volgende dag [17 oktober] bedacht ze zich dat hij eigenlijk ook wel het speciale lekkere blikvoer in een spuitje kon krijgen. Hij wilde dat niet echt zelf eten en vrouwtje moest hem dat ook elke 2 uur geven om hem voldoende binnen te laten krijgen. Bij Max en Imoto lukte het vrouwtje om met spuitje voeren ze na een paar keer voeren dat ze uit zichzelf weer een beetje gingen eten, maar Aladdin wilde dat niet. Omdat vrouwtje dacht dat zijn neusje misschien dicht zat en hij het voer niet kon ruiken, liet ze hem twee keer stomen in een reismandje met daarvoor heel heet water en een handdoek erover heen. Vrouwtje bleef hem ook in de nacht van 17 op 18 oktober elke 2 uur voeren, maar ze schrok heel erg toen ze hem uit de bensj haalde voor zijn ochtendvoeding. Aladdin was helemaal slap en koud. Hij werd snel tegen mannetje aangelegd en vrouwtje belde met de kattenprikker waar ze gelukkig gelijk terecht konden. Het kleintje lag in de auto de hele tijd tegen vrouwtje aan in haar truitje om hem warm te krijgen. Bij de kattenprikker zeiden ze dat ze hem gelijk op zouden nemen en dat het er niet goed uit zag. Vrouwtje had al gehuild in de auto en begon weer te huilen. Ook toen ze het kattentehuis belde, moest ze huilen. Nasira leek gelukkig haar broertje niet echt te missen en speelde fijn met mijn lieve Calimero, Lua zijn staart en met mij. Met Aladdin leek het de volgende dag [19 oktober] wat beter te gaan, na zijn prikje antiebiejotieka en wat warm vocht dat hij ingespoten had gekregen. Mannetje en vrouwtje mochten hem daarom de volgende dag gelukkig weer ophalen, maar toen ze hem zagen, schrokken ze heel erg. Hij zag er nog steeds heel zwak uit en hij had pas nog weer een infuus gehad. Vrouwtje durfde het niet aan om hem mee te nemen, ze wist niet wanneer hij weer een infuus nodig had en de mensen van de kattenprikker zorgden heel goed voor het kleine hummeltje. Vrouwtje belde de volgende dag weer met de kattenprikker en daar zeiden ze dat het nog steeds niet goed ging. Om het kattentehuis op de hoogte te houden, belde vrouwtje daar naar toe en daar zei de kattenprikster dat ze nog even zou overleggen om een andere antiebiejotieka te geven. Even later werd vrouwtje weer gebeld door het kattentehuis, waarna vrouwtje op bed begon te huilen waar mannetje en ik lagen. Ik schrok er heel erg van dat vrouwtje dat deed en snapte het niet. Iets was er niet goed, dus ik ging maar snel weg. Tegen mannetje hoorde ik haar zeggen dat Aladdin was overleden. Wat verdrietig was dat. Calimero, Lua en ik deden onze best om het voor Nasira leuk te maken. Mijn lieve Calimero speelde veel met haar, af en toe wel wat heel erg lomp. Calimero sprong soms met vier poten tegelijk in de lucht en landde dan bovenop haar. Hij beet haar soms ook wat hard en liet zich bovenop haar ploffen. Nasira vond het meestal wel leuk en speelde ook met Calimero, maar soms sprintte ze weg, omdat ze het eng vond. Calimero struikelde ook best vaak over haar met zijn achterpoten als hij klaar was met spelen en zij tussen zijn voor- en achterpoten in was blijven zitten. Ik speelde voorzichtiger met haar, liet haar met mijn staart spelen en gaf haar veel likjes om haar schoon te maken. Lua liet haar ook met zijn staart spelen, al mocht ze dat niet te hard doen en zij vond het heel fijn om tegen hem aan te liggen. Nasira begon weer te niezen op 27 oktober, terwijl ze net gestopt was met haar antiebiejotieka. Op 30 oktober moest ze daarom weer andere antiebiejotieka krijgen, na overleg met de kattenprikster in het kattentehuis. November 2011 Nasira lag ontzettend vaak tegen Lua aan, die dat goed vond. Zelfs Proe en Enya deden niet moeilijk als ze rustig op bed lag. Met mijn lieve Calimero en mij kon ze nog steeds geweldig leuk spelen. Op 10 november zag ik vrouwtje aan Nasira een pilletje tegen wormpjes krijgen in het Iesiepil [Easypill] spul en dat at ze zo op. Vrouwtje wilde mij dat toen ook geven en was al helemaal aan het juichen, maar ik proefde wel dat er een pilletje in zat en heb die er netjes weer uitgespuugd. Antiebiejotieka pilletjes at ze ook zelf op met de Iesiepil, gek kitten. Het niezen van haar ging gelukkig wle snel weer over, dus ze mocht weer stoppen met de antiebiejotieka. Op 19 november namen mannetje en vrouwtje haar mee in het reismandje naar de kattenprikster in het kattentehuis. Ook de bensj van het kattentehuis ging mee, omdat vrouwtje graag samen met mannetje een andere hele grote bensj wil maken. Alleen rammelde de bensj volgens Nasira wel heel eng, dat vond ze niet leuk. In het kattentehuis vond ze het ook heel eng dat er een groot woefbeest was. Het grote woefbeest liep langs haar heen en kwam met zijn grote snuit bij haar in de buurt. Volgens vrouwtje is hij heel lief, maar ik kan me wel voorstellen dat Nasira hem eng vond. Verder was ze gelukkig helemaal gezond volgens de kattenprikster en kreeg ze haar eerste prikje. Ze was blij toen ze weer thuis was en met ons kon spelen en tegen ons aan kon liggen. Ik vond dat ze op 23 november wel wat rustig was, maar dat kon nog van het prikje zijn. De volgende dag ging ze hinken op haar pootjes, nadat er bezoek geweest was voor haar. Het bezoek vond zij heel leuk en ze was blij met zoveel aandacht. Maar ze voelde zich niet helemaal goed. Op 25 november was ze helemaal moe en deed het haar pijn om te gaan lopen. Gelukkig at ze nog wel heel goed van de brokjes. Wij vonden haar babybrokjes ook het lekkerst, dus ze kreeg daar niet zoveel van als dat vrouwtje en mannetje eigenlijk wilden, maar wij vonden dat ze maar sneller van die brokjes moest eten als ze die per se wilde hebben. Weer de volgende dag was ze weer haar drukke zelf toen vrouwtje en mannetje nog lui lagen te dutten. Ze kwam weer helemaal blij over. Alleen in de middag was ik haar kwijt, omdat ze opgehaald was.