Mevrouw Boems werd al wat onrustiger op 1 april en liep wat meer rond. In de nacht van 1 op 2 april sliep ze meer in de
doos dan op bed. Op 2 april sliep ze ook vooral in de doos. Vrouwtje ging nog even stofzuigen ’s middags in de slaapkamer,
maar dacht dat het niet meer zo lang zou duren voor het uitpakken van mijn kleintjes [de bevalling] zou beginnen. Ze kwam
dus regelmatig even in de slaapkamer kijken. Om kwart over drie was er nog niets aan de hand en lag Mevrouw Boems nog
lekker in de doos.
Maar om kwart voor vier was mannetje thuis en ging hij even kijken. Hij vertelde aan vrouwtje dat Mevrouw Boems in een
kattentunnel lag en dat ze aan het spinnen was. Vrouwtje kwam natuurlijk gelijk kijken en zag haar ook een beetje met haar
pootjes bewegen terwijl ze op haar zij lag. Volgens vrouwtje had ze duidelijk pijn en was ze waarschijnlijk bezig met het uitpakken van mijn kleintjes. De kattentunnel vonden ze niet zo’n goede plek daarvoor, dus zette mijn mannetje haar weer in de doos. Daar maakte ze rare geluidjes, dat ik in de buurt van de slaapkamer bleef om te kijken wat er aan de hand was. Vrouwtje vertelde mij toen dat Mevrouw Boems bezig was om mijn cadeautjes uit te pakken. Jippie!
Mevrouw Boems had duidelijk pijn, vrouwtje en mannetje zagen dat aan haar ogen en zij was een paar keer zielig aan het miauwen. Ook hijgde ze, terwijl ze alleen maar in de doos lag te liggen. Haar buik trok een paar keer samen. Door de pijn ging ze rondlopen en kijken of een andere plek fijner was om te liggen. Vrouwtje en mannetje vonden dat geen goed idee, maar lieten haar toch haar gang gaan. Ze ging eerst nog even in een ander mandje liggen, toen ging ze even op een kussentje naast het bed liggen, daarna kroop ze over het bed naar de andere kant op de grond en ging daar liggen. Na nog wat meer plekjes geprobeerd te hebben, ging ze toch maar op dat kussentje naast het bed liggen.
Vrouwtje zag af en toe wat zwarts onder de staart van Mevrouw Boems hangen, wat ze heel bijzonder vond. Bij mij hangt er
ook wel eens wat zwarts onder mijn staart, maar dan reageert vrouwtje toch niet hetzelfde. Mevrouw Boems perste flink en
even voor vijf uur was er een klein kittentje geboren. Het kussentje zat onder het bloed van de draad [navelstreng] en een
stuk eten [moederkoek/placenta] die eruit kwamen. Mevrouw Boems likte het kittentje zodat zij kon ademen, beet de draad
door en at het eten op dat mee kwam. Vrouwtje deed even de deur open om wat te pakken en toen zag ik mijn kittentje liggen,
wat lief! Na het eten ging ze door met het likken van het kleintje. Ze was het kleintje nog steeds aan het likken,
toen ze weer pijn kreeg. Vrouwtje haalde zo snel mogelijk de doos op, legde het kittentje erin, en Mevrouw Boems kreeg haar tweede kitten net op tijd in de doos. Even voor zes uur was dit tweede kleintje geboren. Eerst likte ze vooral aan het kitten dat er al was, maar toen mannetje het tweede kittentje voor haar neus legde, likte ze het tweede kleintje, beet daarna de draad door en at het eten op dat mee kwam. Ze had nu al twee kittens, eentje zwart met een wit kraagje en een andere zwart/wit gevlekt met een zwarte nek.
Daarna ging het best snel. Ze kreeg alweer pijn en er kwam even na half zeven weer een kleintje uit haar. Dit kleintje likte ze ook schoon, beet de draad door en at het eten op dat weer mee kwam. De twee eerste kleintjes waren al druk bezig om de tepels te zoeken, zodat ze lekkere melk konden drinken. Mevrouw Boems was toen uitgeput en ging lekker uitrusten. Maar ze kreeg toch weer pijn. Om ongeveer kwart over zeven werd het vierde kitten geboren. Het draad en het eten kwamen er nog niet gelijk uit. Mevrouw Boems verzamelde al haar krachten en toen kwamen deze ook naar buiten. Ze verzorgde het kleintje en ging toen lekker verder uitrusten. De kleintjes gingen drinken van haar lekkere melk.
3 april
Mevrouw Boems wilde ’s ochtends toch weer uit de doos gaan en op bed klimmen. Dat was niet de bedoeling, want dan zouden haar kittens teveel afkoelen en zouden ze dood gaan. Vrouwtje ging de kittens wegen en Mevrouw Boems liep elke keer achter haar aan, omdat ze het piepende kleintje terug wilde hebben. Als ze piepen, vind ik ze niet zo leuk, want dan weet ik niet wat ik moet doen. Maar toen ze allemaal weer in de doos lagen, bleef ze rondlopen en zoeken. Vrouwtje deed daarom de doos met haar en kleintjes in de bensj [bench], samen met brokjes, water en de kattenbak. Mevrouw Boems bleef nog steeds onrustig. Haar kleintjes lagen wel veel tegen elkaar en haar aan of ze dronken lekkere melk bij haar. Alleen het eerste kleintje lag af en toe apart van de rest. Vrouwtje vond dat wel een beetje raar, maar ze dacht dat misschien de andere kleintjes en Mevrouw Boems verplaatst waren, terwijl het kleintje bleef liggen.
’s Avonds begon Mevrouw Boems in één keer te grommen. Vrouwtje dacht eerst dat het was om een kat die vlak bij de slaapkamer was en Enya was daar inderdaad. Vrouwtje en mannetje gingen uit de slaapkamer en gingen bezig om te kunnen eten. Mannetje keek nog even bij de kittens en vond dat het eerste kleintje er slap bij hing en verbaasde zich dat zij (vrouwtje was er achter gekomen tijdens het wegen dat het een zij was) niet reageerde op het opgetild worden. Hij haalde er hetzelfde ding bij dat de kattenprikker heeft om naar mijn hartje te luisteren en ging luisteren. Er was helemaal niets te horen, terwijl dat bij de andere kittens wel zo was. Omdat ze nog wel warm aanvoelde, probeerde vrouwtje of ze met hartmassage het hartje weer op gang kon krijgen. Maar dat lukte niet. Allebei waren ze heel verdrietig en vrouwtje ging huilen. Het kleintje had nog wel een volle buik, dus ze had nog wel melk gedronken.
4 april
Na die verdrietige avond, keken mijn mannetje en vrouwtje vaak ’s nachts om te controleren of de andere kittens het nog
goed deden. Gelukkig was dat zo. De kittens werden weer gewogen en waren alledrie goed aangekomen. Vrouwtje verwende
Mevrouw Boems met een schaaltje vol lekkere kattenmelk. Ze zag ook dat de pootjes steeds minder roze waren en steeds meer
vacht erop kwam. De kittens konden steeds beter drinken en waren af en toe leuk aan het rondkruipen. ’s Middags werd
Miniboems begraven in de tuin, wat een heel verdrietig moment was. De handdoeken die in de doos lagen, mochten wel weer
ververst worden, vrouwtje deed daarom de kleintjes in een kleiner doosje met een handdoekje en liet Mevrouw Boems los
rondlopen. Eerst probeerde ze zichzelf ook heel lomp in het doosje te krijgen (ik vind haar sowieso lomp, ze kijkt helemaal niet uit voordat ze gaat liggen of zitten of ze niet op een kitten ligt of zit), maar daarna ging ze toch maar aan de vieze oude handdoeken snuffelen. Vrouwtje deed zo snel mogelijk de
schone handdoeken erin met een oud laken dat anders om een dekbed heen zit, zodat de kittens niet met hun nageltjes
kunnen blijven haken en toen mochten ze allemaal weer terug de grote doos in. De kleintjes waren zoveel aan het piepen dat
Mevrouw Boems niet wist hoe ze moest gaan liggen om alledrie haar kleintjes van haar tepels te kunnen laten drinken.
Eindelijk lagen ze alledrie goed en piepten ze niet meer.
5 april
Vrouwtje en mannetje halen alweer wat opgeluchter adem en zijn niet meer zo bang dat de andere drie kleintjes het niet
gaan redden. Er was misschien voor de geboorte al iets niet goed met Miniboems, maar met de andere drie lijkt het gelukkig
wel goed te gaan. Ze groeien nog steeds goed, kruipen lekker door de doos, drinken goed van de melk, worden goed verzorgd
door Mevrouw Boems die hun poep en plas oplikt en ze rusten goed uit. Vrouwtje vond het nu toch wel een keer tijd voor
namen. Zij denkt dat het alledrie katertjes zijn, dus dan moeten er natuurlijk stoere namen komen. Mannetje heeft uit die
namen er drie gekozen: Max, Murdock en Merlin. Het grootste kitten met het meeste wit heet Max, het zwart-witte kitten
heet Murdock en het zwarte kitten met witte teentjes heet Merlin.
Navelstreng
6 en 7 april
Max, Murdock en Merlin groeien gelukkig ontzettend goed. Ik hoor ze soms piepen, omdat ze honger hebben, hun Mama aan het
eten is of hun Mama op ze gaat liggen. Mevrouw Boems kijkt al wat beter uit waar ze gaat liggen. Als een kleintje piept,
dan draait ze zo dat het kleintje goed bij een tepel kan. Ze hebben hun oogjes dicht, dus ze kunnen nog niet goed zien
waar ze moeten zijn. Hun oortjes doen het ook nog niet volgens vrouwtje.
Max Murdock
8, 9 en 10 april
Vaak lig ik bij de deur in de buurt, ik zou zo graag eens naar mijn lieve kittens willen kijken. Vrouwtje deed een keer de
deur open en liet mij naar binnen kijken. Ze had al wel gezegd dat Mama Boems met
de kittens in de bensj lag, maar ik keek toch op de plek waar ze haar eerste kleintje had gekregen. Ik snap niet zo goed
waarom ze daar nu niet meer ligt, want daar lag ze ook voor ze het kleintje kreeg
wel eens naar mij te kijken (toen ik nog dacht dat ze flieft [verliefd] op mij was). Volgens vrouwtje groeien mijn kittens
nog steeds heel goed en hebben ze al best wel wat kracht als ze rondkruipen in
hun kleine pootjes. Omdat ze niets kunnen zien, zitten ze wel eens aan de verkeerde kant van hun Mama en piepen ze omdat
ze geen tepel kunnen vinden. Ik vind dat ze gewoon hun oogjes open moeten doen,
dan kunnen ze de tepels zo zien. Ze piepen ook vaak als ze eerst lekker op hun rug lagen te slapen, hun Mama bovenop ze
gaat liggen met één van haar poten (of ze bovenop elkaar gaan liggen) en dan
naar de tepel willen kruipen. Dan moeten ze hun best doen om zichzelf om te draaien. Ik vind het zelf allemaal nog
behoorlijk onhandig en vraag me af of ik ook ooit zo onhandig geweest ben.
Merlin
11, 12 en 13 april
Murdock had als eerste op 11 april zijn oogjes open gedaan en de volgende dag Max en Merlin ook. Ze kunnen alleen nog niet zo heel veel zien. Volgens vrouwtje zien ze alleen maar
tot hun voorpootjes. Maar dat is in elk geval al iets. Dat is wel iets dat ik, Calimero, Lua, Proe en Enya geleerd hebben, als je maar lang genoeg zeurt, krijg je vanzelf je zin.
Dus maar goed dat ik lang ben blijven zeuren dat ze hun oogjes open moesten gaan doen. Nu ben ik lang aan het zeuren dat ze rond gaan lopen, zodat ik met ze kan
gaan spelen. Zo schiet het natuurlijk nog niet hard genoeg op. Ze lijken wel al af en toe helemaal op hun pootjes te staan, misschien dat ze dan vanaf morgen goed
uit hun oogjes gaan kijken en goed rond kunnen gaan rennen, zodat ik fijn met ze kan spelen.
14, 15, 16 en 17 april
Ik heb heel goed nieuws, want de oogjes en oortjes van mijn kittens beginnen het nu echt te doen. Toen mijn mannetje en
vrouwtje voor de bensj stonden, zagen ze
hun staan. Eerst keken ze naar mijn mannetje, maar toen vrouwtje begon te praten, keken ze naar haar. De oortjes bewogen
ook al toen ze aan het praten waren.
Zo zie je maar weer dat zeuren dus echt heel goed helpt. Nu ben ik heel hard aan het zeuren dat ze morgen goed op hun
pootjes kunnen staan, zodat ik morgen met
ze kan spelen. Het lijkt me ook weer heel fijn om van die kleine kittens tegen me aan te hebben liggen. Ik was toch wel jaloers toen vrouwtje me vertelde dat
Max lag te spinnen tegen Mevrouw Boems en dat ze een keer met zijn drieën tegen haar hoofd aan lagen om zo gezellig samen te slapen. Dat wil ik ook zo graag.
Natuurlijk vind ik het fijn dat Mevrouw Boems zo goed voor mijn kittens zorgt, want ze groeien nog steeds heel goed, maar ik wil toch heel graag kennis maken
met mijn lieve kittens en van ze genieten. Op 14 april waren ze wat minder aangekomen, Murdock zelfs maar 9 gram, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij de dag
ervoor 27 gram was aangekomen en ze alledrie wat meer aan het bewegen waren. Want ze lijken nu wel wat meer te spelen. Max had zelfs geprobeerd of hij de
snorharen van Mevrouw Boems te pakken kon krijgen vandaag. Vrouwtje maakte zich wel wat zorgen toen ze zo weinig aan waren gekomen, maar gelukkig doen ze het
nu wel weer goed.
18, 19, 20 en 21 april
Mijn kittens blijven vooruit gaan. Ze kunnen nu al zitten en hun staartjes kunnen ze ook al wat minder lomp bewegen. Ze spelen ook lief met elkaar door met hun pootjes op elkaar te slaan. Ik vind dat wel heel schattig. Vrouwtje en mannetje wilden
mijn kittens wat meer ruimte geven om te oefenen met lopen. Op hun pootjes staan, lukt ze wel. Het lukt ze nog niet om op hun gestrekte pootjes te lopen. Door te oefenen, kunnen ze snel leren om wel helemaal op hun pootjes te lopen en binnenkort te
rennen (zodat ik met ze kan spelen). De kraamdoos is nu uit de bensj en daarvoor in de plaats hebben ze een grote deken op grond liggen. De kattenbak, het voer en water staan ook in de bensj, maar met de doos eruit scheelt heel veel ruimte. Ze zijn
ook al uitgebreid aan het oefenen. Volgens vrouwtje kan het zijn dat ze morgen al helemaal op eigen pootjes kunnen staan. Ik hoop het, want dan ga ik met ze spelen en met ze knuffelen.
22, 23, 24 en 25 april
Max, Murdock en Merlin zijn nu heel goed aan het oefenen om normaal te kunnen lopen en rennen. Ze slaan ook steeds vaker naar elkaar met hun pootjes en happen in elkaar.
Mevrouw Boems heeft ze veel voor gedaan hoe je je eigen pootjes moet wassen en nu wassen zij hun voorpootjes ook. Ik ben heel blij dat ze nog steeds zo ontzettend
goed groeien, dan kan ik vast heel snel met ze gaan spelen. Het oefenen van ze gaat in elk geval al heel goed. Ik was wel een beetje jaloers op Mevrouw Boems, omdat
zij zaterdag lekkere vis gehad heeft. Volgens vrouwtje was dat alvast, omdat zij zo'n goede Mama is. Nou, ik zou ook heel graag een Mama willen zijn, maar ik weet
niet hoe dat werkt. Als ik een Mama was geweest, dan had ik ook lekkere vis gekregen. Mama Boems heeft alleen van de vis waarschijnlijk wel een klein beetje bah poep
gekregen, dat is niet zo mooi. Gelukkig wordt dat steeds beter.
26, 27, 28, 29 en 30 april
Op 26 april was Max niet zoveel aangekomen, dus vrouwtje en mannetje maakten zich zorgen. Hij was wel heel actief, net als zijn broertjes, dus ze dachten dat
het misschien ook wel een dipje in zijn groei kon zijn. 's Avonds was Max aan het piepen en even later zagen mannetje en vrouwtje waarom: hij had au in zijn
buikje en moest daardoor vieze poep doen. Vrouwtje belde daarom de volgende dag met het Kattentehuis en ze konden antiebiejotieka [antibiotica] ophalen. Mannetje
gaf dat vieze spul aan Max, met lekker kittenmelk erbij. Mijn kittens waren reuzenactief en druk aan het oefenen met lopen, rennen, spelen, wassen en zichzelf
krabben. Max ging wel vaker dan de anderen in de spagaat met zijn achterpootjes. De volgende dag [27 april] deed ook Mevrouw Boems heel veel pruttelen en 's avonds
Murdock. Dus ook zij krijgen antiebiejotieka [antibiotica]. Vrouwtje noemt Mevrouw Boems vaak een enigma, ze zegt dat Boems af en toe een raadsel voor haar is.
Mevrouw Boems at de eerste keer haar pilletje antiebiejotieka heel goed op met de Iesiepil [Easypill], maar de 2e keer wilde ze het al niet meer uit zichzelf
opeten. Vrouwtje zag al een enorme worsteling voor zich met haar, net als met ons als ze ons moeten dwingen om vieze dingetjes te eten. Maar ze kon het pilletje er
gewoon induwen en dan kauwde Mevrouw Boems hem zo op. Eén keer liet ze het pilletje zelfs uit haar bekje vallen en at ze hem daarna weer op.
Mannetje vindt het wel heel zielig voor Mevrouw Boems dat ze elke keer de vieze poep van haar kleintjes opeet. Vrouwtje vindt dat ook wel zielig, hoor. Als mannetje
de vieze poep ziet, maakt hij het snel schoon, zodat Mevrouw Boems het niet op hoeft te eten. Sinds 29 april mogen mijn kittens helemaal los rondlopen in de slaapkamer.
Dat vinden ze helemaal geweldig en ze kunnen goed oefenen met het strekken van hun pootjes. Het zijn steeds meer minikatjes die bijna alles kunnen doen wat grote katten
ook kunnen.
