Banditskittens |
Maart 2011
Vrouwtje kreeg telefoon van het Kattentehuis met de vraag of zij misschien een zwangere poes op wilde vangen. Het was allemaal nog niet zeker, maar of zij er alvast over na wilde denken. Eerst leek het haar wel wat eng als mijn cadeautjes uitpakken [de bevalling] fout zou gaan, maar vrouwtje wilde het toch wel graag. Een paar dagen later, op 8 maart, waren mijn mannetje en vrouwtje weggegaan met een lege reismand en kwamen ze terug met een grote zwart-witte poes. De zwart-witte poes heette Mevrouw Boems.
Mevrouw Boems vond het in de auto niet echt leuk (vind ik ook nooit) en had toen een poepje en een plasje in de reismand gedaan. Mijn vrouwtje en mannetje gingen dat eerst schoonmaken in de tegeltjeskamer [badkamer] en daarna mocht Mevrouw Boems lekker rondlopen in de slaapkamer. De deur ging dicht en wij mochten niet meer erin. Soms ging de deur open, omdat vrouwtje of mannetje er door kwam en dan keken Mevrouw Boems en ik elkaar nieuwsgierig aan. Enya moest gelijk blazen, maar mijn kitten Calimero was nog wel nieuwsgierig naar Mevrouw Boems.
De eerste dagen kreeg ze nog wel eens Whiskas, maar daar kreeg ze stinkpoep van, dus toen mocht ze alleen nog de kittenbrokjes die vrouwtje gehaald had [Royal Canin, Kitten 36]. Ze at gelukkig heel goed en ze dronk graag kattenmelk. Haar en mijn kleintjes leken daar goed van te groeien, want ik zag haar buik elke keer dikker worden. Eerst was Mevrouw Boems nog wel redelijk rustig als ze mij of Calimero zag, Calimero was een keer de slaapkamer ingeglipt en toen begon Mevrouw Boems naar hem te blazen. Hij was toen wat voorzichtiger, maar Proe blaast ook en doet verder niet veel. Dus we dachten dat het met Mevrouw Boems ook wel mee zou vallen. Maar een paar dagen later ontsnapte Mevrouw Boems uit de slaapkamer en joeg ze achter mijn lieve kitten Calimero aan. Calimero vluchtte toen de slaapkamer in en ging zo hoog mogelijk zitten. Hij trilde al bij het idee dat hij langs haar moest om de slaapkamer uit te kunnen. Vrouwtje heeft hem toen opgetild en buiten de deur gezet, waar ik mijn lieve kitten kon troosten. Een andere keer ging ze weer achter hem aan en ging hij weer de slaapkamer in, toen moest hij een plasje doen op de vloer van angst. Mij heeft ze ook al achterna gerend en ze deed heel gevaarlijk naar mij. Gelukkig ben ik niet gewond geraakt en gelukkig is mijn Calimero ook nooit gewond geraakt, maar echt lief van haar is dat niet.
Mevrouw Boems en Enya grommen en blazen gezellig tegen elkaar als ze elkaar tegenkomen. Een paar keer heeft Mevrouw Boems Enya flink opgejaagd, dat vond ik wel zielig voor Enya. Proe doet net of Mevrouw Boems er niet is en Mevrouw Boems doet niets met Proe. Lua dacht, net als mij en Calimero, dat hij wel gewoon op Mevrouw Boems af kon lopen en aan haar snuffelen. Hij snapte er ook helemaal niets van dat zij zo naar hem blies, gromde en sloeg. Volgens vrouwtje wil ze haar kleintjes, mijn cadeautjes, in haar buik beschermen. Ik vind het wel lief dat ze mijn cadeautjes wil beschermen, maar ze hoeft dan naar ons niet zo gemeen te doen. Aan de ene kant was Mevrouw Boems niet echt bang voor mijn mannetje en vrouwtje. Zij gaf kopjes aan hun benen (daarom is ze Mevrouw Boems genoemd door het vrouwtje dat haar voerde) en wilde heel graag geaaid worden. Wel had ze vanaf het begin af en toe een voorpootje omhoog, wat een teken van stress kan zijn. En schrok ze van plotselinge bewegingen. Als mijn mannetje of vrouwtje te snel door de slaapkamer liepen, kregen ze een hele harde tik met haar nagels in hun voet. Mannetje was dapperder dan vrouwtje en bleef nog wel een hele tijd op blote voeten lopen. Vrouwtje deed vanaf toen schoenen aan in de slaapkamer om haar voeten te beschermen. Ik wist niet wanneer de kleintjes in de buik van Mevrouw Boems gekropen waren (of hoe dat ook werkt) en ik wist ook niet wanneer ze er weer uit wilden komen. Vrouwtje dacht soms wel dat ze wat zag bewegen in haar buik, wat niet door de ademhaling kwam. Maar ze voelde verder geen kittens zitten en durfde niet te hard te drukken. Vrouwtje had voor haar wel speciaal een grote doos neergezet met handdoeken en een lekker dekentje om op te liggen. In het begin lag ze daar nog niet zo vaak in. Ze bleef eerst vooral in andere mandjes en kussentjes op de grond liggen, maar op een gegeven moment besloot ze toch maar om gezellig bij mijn mannetje en vrouwtje in bed te liggen. Ik was enorm jaloers, want door haar kon ik niet meer lekker tegen mijn vrouwtje of mannetje aan liggen. Ze werd dan lekker gekroeld op bed en kreeg alle aandacht die ik niet meer kreeg ’s nachts.
Aan het einde van de maand ging ze wel steeds meer in de doos liggen ’s middags. Ze bleef verder maar groeien met haar buik en was nog steeds niet lief voor ons. Een paar dagen voordat de maand afgelopen was, kreeg vrouwtje een telefoontje met slecht nieuws: er was een kans dat Mevrouw Boems katteneets [kattenaids/FIV] had. Mijn vrouwtje en mannetje hebben toen die dag en de volgende dag heel erg in angst gezeten. Daarom moest Mevrouw Boems naar de kattenprikster om bloed te laten prikken, zodat ze zeker wisten dat ze geen katteneets had. In de auto vond ze het helemaal niet meer zo heel erg, het was gelukkig ook dichtbij, maar ze vond het niet leuk toen ze moest wachten op de kattenprikster. De kattenprikster voelde haar even goed bij haar buik en zei dat het nog maar een paar dagen zou duren, voordat de kittens geboren zouden worden. Het bloedprikken vond ze helemaal niet leuk, ze moest vastgehouden worden door een paar vrouwtjes. Toch werkte ze veel beter mee dan Lua die zich toch los probeert te wurmen. ’s Avonds kreeg vrouwtje gelukkig aan de telefoon te horen van de kattenprikster dat Mevrouw Boems geen katteneets en ook geen leuke katten van mie of zoiets [kattenleukemie/FeLV] had. Zij en mijn mannetje waren enorm opgelucht en blij.
|
