Banditskittens |
Seiko en Swatch
augustus 2011 Iama, Imoto en Iki waren er nog toen Seiko en Swatch erbij kwamen in juli. Op 29 juli kreeg vrouwtje een telefoontje of ze Seiko en Swatch op wilden halen, omdat ze anders konden gaan niezen. Ze waren de dag ervoor in het kattentehuis terecht gekomen en hadden toen wel vieze poep, waar ze spul voor kregen tegen wormen. Diezelfde dag hadden ze ook een prikje tegen het niezen en ziekte van katten [kattenziekte] gekregen. Vrouwtje gaf de twee bangerikjes van ongeveer 12 weken gelijk gekookt kipfilet met gekookt rijstewater tegen de vieze poep.
Een paar dagen later begonnen ze toch eerst wat droog te niezen, maar nog niet zo vaak. Het leek vrouwtje op 2 augustus wel leuk als Seiko en Swatch samen konden spelen met Iki en Imoto of misschien zelfs wat melk drinken bij Iama. Maar Imoto en Iki vonden Seiko en Swatch helemaal niet leuk en Iama moest ook niet veel hebben van ze. Het was ook vervelend dat Iama weer last van viezere poep kreeg, nadat Seiko en Swatch daar ook op de bak waren geweest. Dus Seiko en Swatch moesten verder in de slaapkamer blijven. Het niezen van ze werd ook steeds erger. Daarom haalden mannetje en vrouwtje op 4 augustus pilletjes antiebiejotieka [antibiotica] voor ze op in het kattentehuis. Het lukte mannetje en vrouwtje samen wel om Swatch een pilletje te geven, maar Seiko wilde dat helemaal niet. Ik wil ook niet dat ze een pilletje in mijn mondje duwen, dan word ik ook bang, maar mannetje en vrouwtje konden zich dat natuurlijk niet voorstellen. De vieze poep werd gelukkig steeds weer een klein beetje beter en ze vonden de kipfilet heel lekker, dus dat was wel lief van vrouwtje dat ze dat gaf. Mannetje en vrouwtje konden al steeds meer Seiko en Swatch aaien.
Op 6 augustus moest ik me weer verstoppen voor het zusje van vrouwtje. Zij kwam kijken bij Seiko en Swatch. Swatch deed toen heel raar, hij ging rondjes draaien of hij twijfelde of hij naar het zusje toe moest gaan of van haar weg moest lopen. Dat was niet helemaal normaal. Het lukte mannetje die dag ook om Seiko een pilletje te geven door hem stevig in zijn nekvel te pakken en ervoor te zorgen dat hij zich niet met zijn achterpoten af kon zetten. Seiko at niet zo heel veel, wel een klein beetje speciaal voer voor zieke katjes (jammie, ik probeer daar ook altijd wat likjes van mee te krijgen als vrouwtje dat op een schoteltje doet), maar nog steeds niet heel veel. De volgende dag wilde hij al helemaal niets meer eten. Omdat Seiko al best wel bottig was, wilde vrouwtje dat hij in elk geval wat binnen kreeg en ging ze met een spuitje (zonder naald) dwangvoeren. Vrouwtje deed dat normaal bij kittens altijd alleen en rolde ze soms in een handdoek, zodat ze niet goed in hun achteruit konden gaan. Seiko sprong alleen elke keer omhoog, waar vrouwtje niet op ingesteld was. Zelfs met mannetje erbij lukte het niet en dus belde vrouwtje gelijk met het kattentehuis om te overleggen. Seiko en Swatch gingen toen naar het kattentehuis toe, waar zelfs die mensen die het al zo vaak gedaan hadden en er heel goed in zijn, het lastig vonden om hem te voeren. Seiko en Swatch bleven wat dagen in het kattentehuis, op 12 augustus kwamen ze weer terug, samen met Bob en Mendel. Toen Bob en Mendel in de bench zaten, waren Seiko en Swatch vooral nieuwsgierig naar ze. Maar Swatch begon weer rondjes te draaien toen ze ook los rond mochten lopen. Ook toen mannetje en vrouwtje hem vingen de volgende dag om hem weer zijn antiebiejotieka te geven, liep hij rondjes. Vrouwtje besloot daarom de volgende dag om weer contact op te nemen met de kattenprikster van het kattentehuis. Omdat Swatch gelukkig niet meer aan het niezen was, mocht hij stoppen met de antiebiejotieka en hoopte ze dat het zou helpen om hem te laten stoppen met rondjes draaien. Swatch draaide niet alleen rondjes, maar bewoog ook vaak zijn hoofd heel snel en leek een beetje te trillen. Het werd de dagen daarna niet veel beter, dus toen vrouwtje op 17 augustus toch met de kattenprikster van het kattentehuis aan de telefoon zat, vertelde ze dat er nog even bij. De kattenprikster wilde Swatch en Seiko het liefst een paar dagen bekijken, zodat ze kon zien of het belangrijk was om verder wat te doen of dat Swatch gewoon niet goed in orde was in zijn hoofd. Ze vertelde dat het gelukkig waarschijnlijk niet ernstig was toen ze Swatch zag, dus dat was wel fijn.
Weer een paar dagen later, op 19 augustus, mochten Seiko en Swatch terug naar mij. Ze vonden het weer heel gaaf met Bob en Mendel, maar de handen van mannetje en vrouwtje waren toch wel heel eng. Aaien kon alleen als ze rustig lagen te slapen, want anders schrokken ze van de handen en waren ze bang dat er weer wat vervelends zou gebeuren. Omdat ze allemaal weer bij elkaar waren, kregen ze weer een pilletje tegen de wormen. Een paar dagen na dat pilletje begon de poep van Swatch weer wat slechter te worden, maar die van Seiko bleef gelukkig goed. Vrouwtje had nog kipfilet, dus kregen ze weer gekookt kipfilet met gekookt rijstewater. Mijn mannetje en vrouwtje deden heel erg hun best om Seiko en Swatch weer te kunnen aaien, zodat ze niet meer bang hoefden te zijn voor hun handen.
September 2011 Seiko en Swatch konden de eerste paar dagen nog heel veel knuffelen en spelen met Bob en Mendel, maar toen gingen die twee weg. Dat was dus wel heel saai voor ze. Vrouwtje en mannetje wilden ze eerst veel troosten door ze te aaien. Als ze in een huisje of heel rustig lagen, lieten ze zich wel aaien. Ze gingen dan zelfs spinnen. Maar als ze door hadden dat ze geaaid werden, terwijl ze niet in een huisje lagen, schrokken ze en gingen ze weer blazen en weglopen. Omdat vrouwtje en mannetje het toch wel heel ongezellig vonden voor Seiko en Swatch en ze Robbie wilden laten wennen aan andere katten, zonder dat hij allemaal wondjes kreeg van mijn lieve kitten Calimero, mocht Robbie bij Seiko en Swatch op de slaapkamer. Eerst vonden ze elkaar nog een beetje eng en piepte Robbie als ze met hem speelden. Maar al snel hadden ze het heel gezellig met zijn allen: Robbie werd geknuffeld door Seiko en Swatch, schoongelikt en hij kon heel leuk met ze spelen.
De poep van Swatch was nog niet helemaal goed, dus besloot vrouwtje om nog iets tegen de wormen te geven en misschien tegen de giejardieja [giardia]. Mannetje had het nog niet gegeven aan allebei of ook Seiko kreeg slechtere poep. Ze waren nog extra zielig, want ze werden in hun nekvelletje gepakt, in de reismand gestopt en naar de kattenprikster in het asiel gebracht. Ik vond dat wel heel zielig, straks waren ze bang dat ze weer in het asiel moesten blijven. Dat was gelukkig niet zo, ze kregen, ook heel eng, een prikje. Vrouwjte had speelreels [speelrails] gekocht en in plaats van dat ze dat gewoon gaf in het asiel, lieten ze Seiko en Swatch in het reismandje staan en ging mannetje voor Iama de reels in de katttenkamer in elkaar zetten. Ze gingen ook nog kijken naar Mevrouw Boems bij Iama, die iets minder boos op andere katten was dan bij ons. Daarna gingen ze met Seiko en Swatch terug naar mij.
Nadat ze een paar dagen kennis met elkaar gemaakt hadden op de slaapkamer, vond vrouwtje het wel goed als ze helemaal los rond gingen lopen door alle kamers heen. Ik vond dat ook heel leuk, want dan kon ik toch wat beter kennis met ze maken dan in de slaapkamer. Van Swatch voelde ik wel aan dat hij wat extra zorg kon gebruiken, dus ik ging hem extra veel wassen en verzorgen. Ze vonden het hartstikke gaaf dat ze het hele huis voor zich hadden. De laatste paar dagen van deze maand kwamen er beneden gezellige rode piepkleine katjes in de bensj [bench] waar we allemaal naar konden kijken.
Oktober 2011 Swatch was helemaal furrlieft [verliefd] op zijn broertje en ging op hem rijden. De eerste keer dat vrouwtje het zag, vond ze het eerst heel schattig dat Swatch de rug van zijn broertje aan het kneden was, tot Swatch hem in zijn nekvel pakte en op hem ging rijden. Toen moesten ze van vrouwtje gelijk naar de kattenprikker om ergens mee geholpen te worden. Gelukkig voor Seiko en Swatch hoefde dat nog niet van de kattenprikster in het asiel. Swatch bleef verder wel heel veel furrlieft doen. Er kwam een klein zwart-wit poesje mee met Robbie, maar dat poesje viel Seiko, Swatch, Robbie, Aladdin, Nasira en mij aan. Swatch snapte daar helemaal niets van en bleef naar haar toe gaan, terwijl dat kleine poesje hem elke keer aanviel. Dat poesje werd toen op de slaapkamer gezet, zodat ze wat rustiger werd.
Vrouwtje was toch ook nog steeds niet tevreden over de poep van vooral Swatch en daarom stuurde ze die op naar mensen om er naar te kijken. Die mensen zeiden dat er teveel slechte bakterierun [bacteri‘n] in de poep zaten. Dat kwam misschien wel van het pannetje met melk waarmee ze gevonden waren. Mijn lieve kitten Calimero miauwt dat kittenmelk wel goed is voor katten (als vrouwtje poeder morst op het aanrecht, likt hij dat altijd graag op), maar melk van koeien niet. Tegen de slechte poep kregen ze hele vieze mediesijnen [medicijnen?Metrazol]. Die mediesijnen deed mannetje heel slim in wat lekkere rosbief en Seiko at dat zo op. Swatch proefde de eerste keer wel heel goed het pilletje en at alleen de rosbief op. Gelukkig at hij met hele rode rosbief het allemaal wel goed op. De poep werd gelukkig ook weer beter. Ik moest me ook weer verstoppen, omdat er een vrouwtje en twee jonge mannetjes kwamen kijken naar Seiko en Swatch. Seiko en Swatch vonden dat wel een beetje griezelig, maar Robbie vond het geweldig dat hij veel aandacht kreeg. Vrouwtje zag in Seiko en Swatch wel twee knuffelkatten, dat was ook zo bij twee andere kittens die eerst net zo bang waren. Gelukkig zeiden de mensen dat zij het geduld wel hadden tot het echte knuffelkatjes waren en vrouwtje had daar alle vertrouwen in door hoe die mensen over kwamen.
Vrouwtje en mannetje gingen elke dag Seiko en Swatch een paar keer aaien. Nog steeds was het zo dat als ze rustig lagen of in een huisje, dat ze zich heel goed lieten aaien. Ze konden zelfs al iets wakkerder zijn dat ze zich ook lieten aaien. Ik hoorde vrouwtje tegen het rinkelding [telefoon] zeggen dat ze een afspraak wilde maken om Seiko en Swatch ergens mee te laten helpen. Dus toch. Een paar dagen voor de vervelende dag, kwamen lieve mensen kijken bij Robbie (gekke Proe dacht dat ze voor haar kwamen) en het mannetje kon Seiko zomaar aaien. Ik vond dat ontzettend dapper van Seiko, zelf lag ik verstopt op zolder. Toen was het toch zover en mochten ze de avond ervoor niet meer eten. Werden ze de slaapkamer in gelokt met lekkere rosbief en dan opgesloten zonder eten, dat vind ik wel heel gemeen van vrouwtje en mannetje. De volgende ochtend, op 14 oktober, werden ze in een reismandje gestopt en gingen ze naar de kattenprikker rijden. Toen ze terug kwamen, vond ik ze stinken en zag ik dat er geen balletjes meer onder hun staart hingen. Wat zielig!
De dagen erop ging ik vooral Swatch heel veel en heel goed wassen. Hij vond dat heel fijn en ging dan heel veel spinnen. Als ik even stopte, moest ik weer doorgaan van hem. Robbie werd opgehaald, maar het was Seiko die in het reismandje ging zitten. Ik vond dat wel heel dapper zo nadat hij geholpen was, want ik wilde toen echt niet meer in een reismandje. Hij ging uitgebreid in het mandje snuffelen en daarna lekker rustig er in liggen. Seiko moest zelfs uit het mandje gehaald worden. Maar een paar dagen later, ging hij weer in een reismandje, toen was ik mijn twee knuffelkittens kwijt. Vooral Swatch mis ik wel heel erg, ik dacht dat er eindelijk weer een kitten was die ik mocht houden en toen ging hij toch weg. Maar gelukkig zijn ze allebei heel goed terecht gekomen, daar ben ik wel heel blij mee voor ze allebei.
|
